– znaczenie kliniczne dysfunkcji śródbłonka naczyniowego i nietradycyjnych czynników ryzyka miażdżycy, w tym endogennych analogów L-argininy oraz zaburzeń liczebności komórek prekursorowych śródbłonka i podtypów monocytów; mechanizmy przyspieszonego rozwoju miażdżycy i powikłań sercowo-naczyniowych u chorych:
– farmakomechaniczne leczenie zawału serca, torowana angioplastyka wieńcowa
– optymalizacja inwazyjnej diagnostyki wieńcowej i wyniku angioplastyki za pomocą wewnątrznaczyniowych metod obrazowych i czynnościowych: ultrasonografia wewnątrznaczyniowa, wirtualna histologia, optyczna tomografia koherencyjna, pomiar cząstkowej rezerwy wieńcowej, termografia wewnątrznaczyniowa
– hamowanie zjawiska restenozy, stenty pokrywane lekami, stenty biodegradowalne
– przewlekłe niedrożności tętnic wieńcowych – optymalizacja postępowania
– znaczenie kliniczne markerów biochemicznych w kardiologii
– poszukiwanie związku dysfunkcji śródbłonka z ryzykiem rozwoju cukrzycy oraz progresją niewydolności nerek
– niewydolność serca
– stratyfikacja ryzyka w kardiomiopatii przerostowej
– optymalizacja diagnostyki i terapii u chorych z kardiomiopatią przerostową
– optymalizacja leczenia przeciwpłytkowego i przeciwzakrzepowego
– nowe techniki terapeutyczne i zabiegi hybrydowe w wadach serca i miażdżycy wielopoziomowej:
– bezpieczeństwo zabiegów wewnątrznaczyniowych w zakresie tętnic obwodowych oraz szyjnych u chorych wysokiego ryzyka kardiologicznego
– zastosowanie nieinwazyjnych technik obrazowania układu krążenia oraz biomarkerów celem identyfikacji zaburzeń współistniejących i optymalizacji postępowania u chorych z:
– zaburzenia hemodynamiczne u chorych z:
– rezerwa przepływu wieńcowego
– choroby rzadkie układu krążenia
– zaburzenia metabolizmu mięśnia serca
– równowaga autonomicznego układu nerwowego w nadciśnieniu tętniczym
– zaburzenia współistniejące i profil genetyczny w kardiologicznym zespole X
– ocena kardiologiczna sportowców
– ocena wpływu interwencji farmakologicznych na motorykę żołądka u pacjentów kardiologicznych.